Headbangen

Twee seizoenen geleden sloten we de competitie af met een wedstrijd tegen Pallas, dit seizoen mochten we het bal starten tegen Pallas. Bekende club met bekende gezichten, maar dat geldt eigenlijk voor alle clubs waar we tegen spelen. Je zou kunnen zeggen dat het wel eens leuk zou zijn tegen Zeeuwse of Limburgse clubs te spelen, maar ja, die reistijden. Ik kan me nog herinneren dat we in een zeer grijs verleden uit moesten tegen een club uit Zuid-Limburg. Om 9 uur ’s ochtends weg, na middernacht weer thuis met een 6-2 nederlaag. Dan toch maar liever bekende gezichten.

Niet bekend was de stelling waar ik al na 6 zetten tegenaan zat te staren. Althans, niet bekend bij mij. Wat nu, maar opeens kreeg ik een briljant idee. Op dit moment ben ik de nieuwste Dan Browne aan het lezen met als onderwerp het menselijk bewustzijn. Kort samengevat: wat je maakt tot wie je bent is niet opgeslagen in de hersenen. De hersenen zijn in plaats daarvan eigenlijk een soort van radio die bepaalde signalen opvangt uit het alwetende kosmische bewustzijn. Zo kan het gebeuren dat je na een stevige klap op je hoofd opeens bijkomt als briljante pianospeler. Je radio is door de klap dan ineens afgestemd op een andere frequentie. Mijn idee was om even fanatiek tegen de muur aan te gaan headbangen om zodoende een geniaal schaker te worden. Afgestemd op het Carlsen kanaal zeg maar. Uiteindelijk voerde ik dit plan toch maar niet uit. Voor hetzelfde geld spreek ik opeens vloeiend Chinees en dat is op zich wel handig natuurlijk, maar achter het schaakbord heb je er weinig aan. Nog even afgezien van het feit dat de kans op een stevige koppijn of een fikse hersenschudding vermoedelijk het allergrootst is. Kortom, ik besloot me te behelpen met de gebrekkige ontvangst die ik nu eenmaal heb op het schaakkanaal. Dat leverde meteen een zet op waar de engine dan weer een behoorlijke koppijn van kreeg. Gelukkig was de ontvangst bij de tegenstander ook niet je dat, maar uiteindelijk geldt dat natuurlijk voor bijna iedere schaker. Ik wist de opening te overleven en in het middenspel won ik met een paardvorktruc een stuk.

Feline zat aan de verkeerde kant van een paardvorktruc. Johan leek weggeofferd te worden, maar met een slimme zet wist hij de witte toren van de aanval af te snijden. Zo hield hij een stuk meer over. Ludger had een pion meer, maar onderschatte de compensatie en werd ondersteboven gelopen. Bij de tegenstander van Jan viel de verbinding met het universum even helemaal weg. Door de gigantische bok die daar het gevolg van was kon Jan een totaal remise-eindspel alsnog winnen. Bij de partijen van Holger, Caroline en Leo waren de verbindingen even sterk als die van de tegenstander: driemaal remise. Zo wonnen we met 4½ - 3½ en dat is een mooie opsteker tegen deze sterke tegenstander.

Richard