Cerebrum fumigans

Voetballiefhebbers hoeven zich vandaag de dag niet te vervelen. Je kan geen tijdstip zo gek bedenken of er wordt wel een wedstrijd uitgezonden. Fijn voor die liefhebbers natuurlijk, maar iets minder fijn voor de voetballers zelf. Door al die wedstrijden is de ene hamstring nog niet geknapt of de volgende kruisband scheurt af. Je zou denken dat de KNSB hier lering uit trekt, maar nee. Tussen de derde en vierde competitieronde zaten slecht twee weken. Dat lijkt misschien heel wat, maar voor de wat oudere competitiespeler en zeker voor een Laatste Zetter is dat veel te snel en de gevolgen waren niet mis. De ene speler ontwikkelde een lelijke zettitis aan zijn handen, terwijl de volgende symptomen kreeg van het akelige syndroom van cerebrum fumigans.

Wat betekent dit voor de wedstrijden? In ronde drie verliep alles nog voorspoedig en werd een regelmatige 2½ - 5½ overwinning geboekt op Sneek. Twee weken later ging mis. Uit de zwaar overbelaste gezettitiseerde handen ontsnapten de lelijkste afzwaaiers. Bord vier (o ja, dat was ikzelf) was zelfs dusdanig de draad kwijt dat hij meende bezig te zijn met een potje halma. Daar win je geen schaakpartijen mee en het bleek zelfs een fatale 0: een 3½ - 4½ nederlaag.

Drie weken later alweer moesten we op reis naar Lonneker. Dat had ook verkeerd af kunnen lopen, ware het niet dat Lonneker ons ontving in een locatie die sprekend op de onze lijkt: een houten keet die ieder moment in kan storten. Daar voelen we ons geheel op ons gemak en dat komt het spel zeer ten goede. Ik had nog het bijkomende voordeel tegen een wat oudere heer te spelen. Dat is een stuk prettiger dan tegen een aanstormend jeugdtalent te moeten spelen. Niets erger dan dat. Dan zie je zo’n schaaktrolletje op je af komen, het betweterige koppie vol met moderne computervarianten, en hij vraagt: is dit het zesde bord? De verleiding is dan zeer groot om te antwoorden: nee, maar loop even mee, dan breng ik je erheen. Vervolgend loop je naar het dichtstbijzijnde raam, alwaar je het kereltje met een grote boog uit toetert. Maar ja, helaas, dat mag niet. Het staat inmiddels zelfs in de reglementen: Het defenestreren van jeugdtalenten is ten strengste verboden.
Nog een bijkomend voordeel, mijn tegenstander speelde het Schots gambiet. Een oeroude opening, dat begrijp ik tenminste. Al deze prettige omstandigheden bij elkaar zorgden ervoor dat zelfs ik mijn potje tot winst wist te brengen. Het hele team won met 2½ - 5½ en zo kunnen we met een prettig gevoel de welkome winterstop in.

Richard