Spassky, iedere schaker met enig historisch besef kent hem. IJzersterk schaker, maar ook een schaker die lang niet altijd evenveel zin had in schaken en korte remises niet uit de weg ging. Dan kwam hij doodleuk in tenniskleding naar de toernooizaal, speelde razendsnel remise en ging vervolgens lekker tennissen. Veel leuker dan schaken. Je kon als tegenstander zijn remiseaanbod natuurlijk weigeren, maar om Spassky te verslaan moest je welhaast Fischer heten, dus aannemen was wel zo verstandig. Wij speelden tegen een club die zichzelf naar deze schaaklegende vernoemd heeft. Hoe zouden ze achter het bord verschijnen? Als ode aan hun held zouden ze zomaar alle acht in tennistenue kunnen verschijnen. Een meer winterse variant is ook mogelijk. In vol ijshockeyornaat komen ze de speelzaal binnen geklost, nemen plaats achter het bord, zwaaien vervaarlijk met hun stick en roepen collectief: Remise?!?

In ieder geval 1 speler zou zich tegen dit idee verzetten. In de gelederen van de Spassky’s bevindt zich de kersverse schaakvrijwilliger van het jaar, Roelof Kroon. De ware schaakvrijwilliger leeft en ademt schaken en als hij zelf speelt zit hij het liefst zo lang mogelijk achter het bord. Lang achter het bord zitten bereik je niet door al je pionnen zomaar met twee stappen tegelijk de wijde wereld in te sturen. Daar heeft hij het volgende op gevonden: eerst 2. d3 en twee zetten later 4. d4. Daarbij had hij het geluk gekoppeld te zijn aan onze lange partijen specialist Ludger. Toen duidelijk was dat deze twee elkaar zouden treffen was al bekend welke partij in het gehele denksportcentrum het langst zou duren. Uiteindelijk wist Roelof de schade opgelopen door het twee-stappen-plan niet te repareren. In het verre toreneindspel loodste Ludger zijn pluspion naar de overkant.

Nog een partij eindigde niet in remise. Bij Arie tegen Henk van Putten (Gr.) stond een uiterst onoverzichtelijk geheel op het bord. De vrijpionnen van Arie leken gevaarlijk, maar er was een remiseweg voor zwart. Maar ja, schaken is keuzes maken en Henk koos voor het kronkelige linker pad, de Zeeweg leidend tot stof en een jammerlijke nul. De andere 6 partijen eindigden in de beste Spassky-traditie in remise en zo wisten wij deze lastige hobbel met 5 – 3 te overwinnen.

Richard